2- توجه به حضور خدا در همه جا. ایمان به خدا، و یاد او در همه حال و اعتقاد به اینكه همه ما در محضر خدا هستیم از اساسى ترین اهرم‏هاى بازدارنده از گناه است،«ألَم یَعلَم بِأنّ اللّه یَرى‏»(350)
 «آیا انسان نمى‏داند كه خداوند همه اعمالش را مى‏بیند؟»
 «إنّ ربّكَ لَبِالمِرصاد»(351)
 «قطعاً پروردگار تو در كمینگاه است.»
 «یَعلَم خائِنَة الاَعیُن و ما تُخفِى الصُّدور»(352)
 «خداوند چشم‏هایى را كه به خیانت گردش مى‏كند، مى‏داند و بر آنچه در سینه‏ها پنهان است. آگاه مى‏باشد.»
 در قرآن واژه‏ى «بصیر» «خدا بیناست» 51 بار، و واژه «سمیع» «خدا شنواست» 49 بار آمده است.
 3- خودشناسى و توجه به شخصيت خود. جهل به «خود» بزرگ ترين جهالت براي انسان است ، زيرا همان گونه که خودشناسي از شريف ترين معارف بشري است ، ناداني نسبت به خود از دردناک ترين ناداني هاست . پيامبر اکرم (ص) در اين زمينه مي فرمايند: "کسي که خود را شناخت خداي خود را هم خواهد شناخت" (فيض کاشاني،محجبه البيضاء ج1 ص68) زيرا همان طور که امام علي (ع) مي فرمايد : "معرفت نور دل و وسيله دست يابي به عالم قدس است ."(تصنيف غرر و درر،باب المعرفه، ص41) .
 4- ايمان به معاد و روز حساب.  قرآن کریم در آیات هفتم و هشتم سوره سبأ به این مسأله اشاره نموده و می­فرماید: «وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا هَلْ نَدُلُّكُمْ عَلَى رَجُلٍ يُنَبِّئُكُمْ إِذَا مُزِّقْتُمْ كُلَّ مُمَزَّقٍ إِنَّكُمْ لَفِي خَلْقٍ جَدِيد ٍ* أَفْتَرَى عَلَى اللَّهِ كَذِبًا أَم بِهِ جِنَّةٌ بَلِ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ فِي الْعَذَابِ وَالضَّلَالِ الْبَعِيدِ؛ و کسانی که کفر ورزیدند گفتند آیا شما مردم را آگاه سازیم از مردی که مدعی است هنگامی که بدنهای شما به کلی متلاشی گردید و استخوان‌های شما پوسید و خاک شد بار دیگر آفرینش جدید و حیات تازه ای پیدا می کند؟ او یا به خداوند، دروغ و کذب نسبت می دهد و یا دچار جنون و دیوانگی گشته است. اما در واقع چنین نیست بلکه کسانی که به آخرت ایمان نمی­آورند در عذابی سخت و در ضلالت و گمراهی عمیقی گرفتارند.»
 5 توجه به عرض اعمال بر پيشوايان. یكى از معتقدات اسلامى كه نقش بسزایى در كنترل و بازدارندگى از گناه دارد مساله‏ى «عرض اعمال بر پیشوایان دینى» است یعنى خداوند از طرق خاصى اعمال انسان‏ها را هر روز یا هر هفته یكبار به عرض پیامبر صلى الله علیه وآله و امامان علیهم السلام مى‏رساند. اگر نیك بود، موجب خوشحالى آنها مى‏گردد و اگر بد بود موجب ناراحتى آنها مى‏شود. «و قل اعملوا فَسَیرى اللّه عَمَلكم و رَسوله و المؤمنون و سَتُردّون اِلى عالِم الغَیب و الشّهادة فَیُنبِّئُكم بما كُنتم تَعملون»(376)
 «بگو عمل كنید، خداوند و فرستاده‏ى او و مؤمنان، اعمال شمارا مى‏بینند و بزودى به سوى كسى باز مى‏گردید كه پنهان و آشكار را مى‏داند و شما را به آنچه عمل مى‏كردید خبر مى‏دهد.»
 6- نزديك ديدن مرگ. قرآن كريم، يكى از ويژگى هاى برجسته پيامبران را، «ياد مرگ» مى داند; چنان كه مى فرمايد: (إِنَّـآ أَخْلَصْنَـهُم بِخَالِصَة ذِكْرَى الدَّارِ; با موهبت ويژه اى ـ يادآورى آن سراى ـ خالص گردانيديم. خاصيت به ياد مرگ بودن اين است كه: اگر شخص در رفاه و سرور است و غرور او را فراگرفته، با ياد مرگ، عالم دنيا بر او تنگ مى شود و ديگر نمى تواند بر دارايى محدود خود ببالد و يا مغرور شود و اگر شخصى است كه در تنگناى زندگى قرار گرفته و رنج مى برد، باز وقتى به ياد مرگ بيفتد، دنيا بر او وسيع و راحت مى شود و از سختى هاى چند روزه دنيا رنج نمى برد، لذا على(ع) مى فرمايند: «كسى كه زياد به ياد مرگ باشد، از دنيا به اندكش راضى مى شود».[

در بيانى حضرت صادق(ع) آثار ياد مرگ را چنين بيان مى كنند: «ياد مرگ، شهوت ها را در نفس از بين مى برد و ريشه هاى غفلت را يك سره بر مى كند و دل او را با وعده هاى الهى محكم مى كند و روحيه انسان را از قساوت، مى كند و دل انسان را با وعده هايى الهى محكم مى كند و نشانه هاى هوا و هوس را در هم مى شكند ...»[6]

حضرت رسول اكرم(ص) مى فرمايند: مرگ را بسيار ياد كنيد، زيرا مرگ گناهان را پاك مى كند و ميل و رغبت به دنيا را مى كاهد.

 7- ترس از عواقب گناه. یكى از عوامل كنترل كننده گناه خوف از خدا و ترس از عواقب گناه است. امام صادق علیه السلام فرمودند: 
 «كسى كه بداند خدا او را مى‏بیند و گفتار او را مى‏شنود و به كار نیك و بد او آگاه است، همین دانستن او را از كارهاى زشت باز مى‏دارد و چنین فردى كسى است كه از مقام پروردگارش ترسیده و نفس خود را از هوس گناه باز داشته است(كافى، ج‏2 ص‏70. ) رسول اكرم صلى الله علیه وآله مى‏فرماید:
 «مؤمن گناهش را چون سنگ بزرگى مى‏نگرد و ترس آن دارد كه آن سنگ بر سر او فرود آید، ولى كافر گناه خود را چون پشّه‏اى مى‏نگرد كه از كنار بینى‏اش عبور كند(غرر الحكم. میزان الحكمة، ج‏3 ص‏182.8 ( توجه به نقش عبادت ترك معصيت - رسول اكرم صلى الله علیه وآله فرمود:
 «مثل الصّلوة كَمثل النَّهر الجارى كلّما صلّى كَفرت ما بَینهما» 
 «نماز همانند آب جارى است، هر زمان كه انسان نمازى مى‏خواند گناهانى را كه در میان دو نماز انجام شده از میان مى‏برد. امام صادق علیه السلام فرمود:
 «مَن اَحبّ یَعلَم اَقُبِلتْ صلاتُه ام لم تُقبَل فَلینظُر: هل مَنعَت صلاتُه عَن الفَحشاء و المُنكر؟ فَبِقَدر ما مَنعَتْه قُبِلت منه»(388) «كسى كه دوست دارد بداند آیا نمازش مقبول درگاه الهى واقع شده یا نه؟ باید ببیند آیا این نماز او را از زشتى‏ها و منكرات باز داشته یا نه، به همان مقدار كه بازداشته نمازش پذیرفته است  .  در مقامى كه كنى قصد گناه‏
گر كند كودكى از دور نگاه‏
 شرم دارى، زگنه در گذرى 
پرده عصمت خود را ندرى 
 شرم بادت كه خداوند جهان 
كه بود خالق اسرار نهان 
 بر تو باشد نظرش بى‏گه و گاه‏
تو كنى در نظرش قصد گناه 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: